ေစတီေတာ္မွ ညႊန္ျပေသာ သေကၤတမ်ား

[ေစတီရဲ႕ အစိတ္အပိုင္း တစ္ခုခ်င္းစီ အတြက္ေရာ အားလံုးျခံဳငံုၿပီးပါ
အႏွစ္ပါပါ အဓိပၸာယ္ရွိရွိ ပံုသ႑ာန္မ်ားကို ေရြးခ်ယ္စီစဥ္ႏိုင္ေသာ
ေရွးျမန္မာႀကီးမ်ားရဲ႕ သေကၤတ ၀ါဒကို အ့ံၾသခ်ီးက်ဴးလို႕
မဆံုးႏိုင္ေတာ့ပါေခ်...]
. . .

၄. သံသရာကို ဘီလူးလိုေၾကာက္ၿပီး အထက္နိဗၺာန္ ပန္းကို
လွမ္းဆြဲေစခ်င္သည္ဟူေသာ သတိေပးခ်က္ကို ဘီလူးပန္းဆြဲျဖင့္ ဥပမာေပးျခင္း၊
ပံုပန္းသ႑ာန္ ၅ခုေျမာက္တြင္ ဘီလူးပန္းဆြဲကို ထားျခင္းမွာ ဥာဏ္စဥ္
၁၆ပါးရွိသည့္အနက္ ၅ဆင့္ေျမာက္ ဘယဥာဏ္ကို ညႊန္းဆိုလိုေသာေၾကာင့္
သည္ေနရာတြင္ ဘီလူးပန္းဆြဲ ကို ထားျခင္း၊ (အထက္ ျမန္မာျပည္တြင္ ဘီလူးကို
ပါေအာင္ထည့္ၿပီး ေအာက္ျမန္မာျပည္ တြင္မူ ဘီလူး ထားျခင္း အဓိပၸာယ္ကို
တလြဲေတြးသျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ ဘီလူးကို အပါယ္ေလးဘံုသားဟု သတ္မွတ္ကာ
ဘုရားတြင္ မထားခ်င္သျဖင့္ လည္းေကာင္း ဘီလူးမပါဘဲ ပန္းဆြဲကိုခ်ည့္သာ
ထည့္ေလ့ရွိသည္ကို သီးျခား မွတ္သား ႏိုင္ပါသည္။ ) သည္ေနရာတြင္ ပန္းဆြဲ
၁၆ခု ရွိေနသည္မွာ ရိပ္သာမ်ားတြင္ ေယာဂီမ်ားကို တရားစစ္ရာတြင္
အဆင့္သတ္မွတ္ေသာ ေသာတာပတၲိ မဂ္ဥာဏ္ဖိုလ္ဥာဏ္ မရခင္ အေျခခံ ဥာဏ္စဥ္
၁၆ပါးကို ညႊန္းျခင္း

၅. ခါးစည္း ေခၚ ရင္စည္း ၃ေခ်ာင္း ထားရျခင္းမွာ မိမိရဲ႕ စိတ္နဲ႕လုပ္ရပ္ကို
သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာ ဟူေသာ ထိမ္းကြပ္မႈ ၃မ်ိဳးႏွင့္ ထိန္းကြပ္ရန္
သတိေပးလိုျခင္း

၆. ေဖာင္းရစ္ (၇)ရစ္မွာ ၀ိသုဒၶိ (၇)ပါးကို ရည္ညႊန္းျခင္း

၇. ေစတီေတာ္ရဲ႕ ၁၄ဆင့္ေျမာက္မွာ ၾကာေမွာက္ကို ထားျခင္းသည္
တရားအားထုတ္ေနေသာ ေယာဂီျဖစ္လ်က္ ေသာတာပတၲိ မဂ္ဥာဏ္ဖိုလ္ဥာဏ္ ရခါနီး
ဥာဏ္စဥ္ ၁၄ဆင့္ေျမာက္ ေရာက္ေနေစဦးေတာ့ သံသရာအတြက္ စိတ္မခ်ရေသးဘဲ
ထုိအခိ်န္တြင္ မေကာင္းမႈအကုသိုလ္မ်ားကို ေမွာက္မွားစြာ
လုပ္မိႏိုင္ေသးေၾကာင္း၊ ထိုသို႕လုပ္မိပါက ေအာက္သံသရာ အပါယ္ေလးဘံုသို႕
ေမွာက္ေမွာက္မွားမွား ျပန္လည္က်ေရာက္ႏိုင္ေသးေၾကာင္း သတိေပးလိုျခင္း

၈. ၾကာေမွာက္ႏွင့္ ၾကာလွန္ၾကားရွိ ရြဲလံုးမ်ားသည္ကား ဒႆန နယ္ကို
ျပဆိုၿပီး ဥာဏ္စဥ္ အမွတ္ ၁၅ႏွင့္ ၁၆သည္ အျခားမရွိ
ခ်က္ခ်င္းျဖစ္ေပၚေလ့ရွိၿပီး ေလာကီသားဘ၀၊ ေလာကီနယ္မွ ေလာကုတၲရာသားဘ၀၊
ေလာကုတၲရာနယ္သို႕ ကူးေျပာင္းျခင္းကို ျပဆိုျခင္း

၉. ၾကာလွန္သည္ ထို ဥာဏ္စဥ္ ၁၆ပါးလံုးကို ရရွိၿပီးပါက ေသာတာပန္ ျဖစ္ၿပီ
ျဖစ္ၿပီး ေအာက္သံသရာကို ျပန္စရာမရွိေတာ့ဘဲ အထက္ မဂ္ဖိုလ္မ်ားကို ရရွိကာ
အလြန္ဆံုးခုႏွစ္ဘ၀သာ သံသရာမွာ က်င္လည္ရၿပီး အထက္ နိဗၺာန္ကိုသာ
၀င္စံရေသာေၾကာင့္ အထက္သို႕လွန္တက္ေနေသာ ၾကာလွန္ကို ပံုဥပမာ ေပးထားျခင္း
၁၀. သေကၤတ၀ါဒ အရ ၾကာပန္းကို ထားရျခင္းမွာ ေရမွာ ႏြံမွာ ေပါက္ဖြားေသာ
ၾကာပင္ျဖစ္လ်က္ ေရမစို၊ ႏြံမလူး၊ ေမႊးႀကိဳင္ သင္းပ်ံ႕ျခင္း ရွိေသာ
ၾကာပန္းကဲ့သို႕ ေလာကီနယ္မွ လူသားအျဖစ္မွ ေလာကုတၲရာ နယ္သား ဘုရားျဖစ္ေအာင္
က်င့္ၾကံ ေအာင္ျမင္ရာတြင္ ဘုရားႏွင့္ၾကာပန္း တို႕တြင္ အဓိပၸာယ္ ဆင္တူေသာ
ဂုဏ္ရည္ခ်င္းကို ဥပမာ ခိုင္းႏိႈင္း လိုေသာေၾကာင့္ ၾကာပန္းကို
သံုးျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း၊ ေဂါတမ ျမတ္စြာဘုရား ဗ်ာဒိတ္ ခံစဥ္တြင္လည္း
ၾကာပန္းကိုသာ ကပ္လွဴျခင္း၊ ဖြားစဥ္ကလည္း ၾကာပြင့္မ်ား အလိုလိုေပၚလာကာ
ေျခခ်ရာတိုင္း ခံလာရျခင္း တို႕ေၾကာင့္ ၾကာပန္းသည္ ဗုဒၶ၏ သေကၤတ ျဖစ္ျခင္း၊
၁၁. ထီးေတာ္ (၇) ဆင့္သည္ အထက္ဖိုလ္ ခုႏွစ္ပါးကို ျပဆိုျခင္း
၁၂. ငွက္ျမတ္နား ဆိုသည္မွာ ဘုရား၊ ရဟႏၲာတို႕ လက္ရွိဘ၀မွ နိဗၺာန္သို႕
မ၀င္စံမီ (သို႕မဟုတ္) ပရိနိဗၺာန္ မျပဳမီ ေခတၲခဏ
နားေနရာအခိ်န္အခိုက္အတန္႕ကို ျပဆိုလိုျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း၊ ထို႕ျပင္
ေရႊတိဂံုဘုရား၏ ထို ဟသၤာအျမီးပံု ငွက္ျမတ္နားတြင္ ပတၲျမားကို
ထုလုပ္ထားေသာ ဘုရားရုပ္ပြားေတာ္ ေလးကို ျမဳပ္ႏွံဌာပနာ ထားျခင္းသည္
အဓိကသက္ေသျဖစ္ေၾကာင္း၊ ငွက္ျမတ္နား ဟုေခၚဆိုေလ့ရွိေသာ္လည္း တကယ္ေတာ့
အမ်ားသူငါ ေတြးထင္သလို ငွက္ၿမီးပံုကို ငွက္ျမတ္မ်ားကို
ကိုယ္စားျပဳသည္မဟုတ္ဘဲ နကၡတ္ေဗဒင္ ပညာ တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံကို
ကိုယ္စားျပဳေသာ ဟသၤာပံု နကၡတ္ကို ယူကာ သည္ေစတီကို တည္ထားကိုးကြယ္ေသာ
ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ား၏ အစြမ္းအစကို သမိုင္းမွတ္တမ္းတင္ရန္လည္းေကာင္း၊
ထိုျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ားရဲ႕ ကုသိုလ္ အက်ိဳး အထြဋ္အထိပ္ သို႕
ေရာက္ပါေစျခင္း အက်ိဳးငွာလည္းေကာင္း ဟသၤာအျမီးသ႑ာန္ တည္ထားျခင္း၊
၁၃. စိန္ဖူးေတာ္ သည္ အသခၤတဓာတ္ နိဗၺာန္ျမတ္ကို ရည္ညႊန္းျခင္း။
အျခားဓာတ္မ်ားကို ကံ၊ စိတ္၊ ဥတု၊ အာဟာရ တို႕ျဖင့္
ျပင္လို႕ရႏိုင္ေသးသျဖင့္ သခၤတဓာတ္ဟုေခၚၿပီး နိဗၺာန္သည္ကား မည္သို႕မွ်
ျပန္လည္ ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲမႈမရွိေတာ့ေသာ ဓာတ္ျဖစ္သျဖင့္
အသခၤတဓာတ္ျဖစ္ေၾကာင္းကို ရည္ညႊန္းျခင္း
(က) ကာဗြန္ျဒပ္စင္ သည္ မီးေသြး၊ ေက်ာက္မီးေသြး၊ ဂ်ာမနီယမ္ႏွင့္
စိန္ဆိုၿပီး ေလးဆင့္ရွိရာတြင္ စိန္အဆင့္တြင္ ကာဗြန္ျဒပ္စင္သည္
အသန္႕စင္ဆံုးအဆင့္ေရာက္ေနၿပီျဖစ္သလို ေသာတာပန္၊ သကဒါဂမ္၊ အနာဂမ္ႏွင့္
အရဟတၲ မဂ္ဖိုလ္ရၿပီးသူ ဘုရား၊ ရဟႏၲာ တို႕တြင္ ထိပ္ဆံုးအဆင့္ ဘုရားသည္
ကိေလသာ လံုး၀စင္ၾကယ္ဆံုး အဆင့္ေရာက္ေနသည္ကို ျပဆိုျခင္း၊
(ခ) အမာဆံုး၊ အသန္႕စင္ဆံုးႏွင့္ ဓာတ္ၿပိဳကြဲမႈ လံုး၀မရွိေတာ့ျခင္း ဟူေသာ
ဂုဏ္ရည္တူခ်င္း ခိုင္းႏိႈင္းဥပမာေပးထားျခင္း
သည္ေနရာတြင္ ငွက္ျမတ္နားအဆင့္တြင္ အခက္အလက္မ်ားမွာ ငွက္ၿမီးသဖြယ္
ျဖာထြက္ေနေသာ္လည္း စိန္ဖူးေတာ္ကို ဘာေၾကာင့္ တလံုးတည္း ထားသနည္းဟူေသာ
ေမးခြန္းရွိလာပါသည္။ ရဟႏၲာ ကိုယ္ေတာ္ ႀကီး မ်ားသည္ကား အခ်င္းခ်င္းတြင္
ဘုန္းခ်င္း၊ တန္ခိုးခ်င္း၊ ပညာခ်င္း၊ လာဘ္လာဘခ်င္း မတူညီဘဲ သံသရာတြင္
သူတို႕အသီးသီး ျပဳခဲ့ၾကေသာ အက်ိဳးေပး အားေလ်ာ္စြာ ကြဲျပားျခားနား
ၾကေသာ္လည္း နိဗၺာန္သို႕ ၀င္စံေတာ္မူၾကသည့္ အခါတြင္ကား တူညီေသာ တခုတည္းေသာ
အသခၤတဓာတ္သို႕သာ သက္ေရာက္ၾကသျဖင့္ စိန္ဖူးေတာ္ကို တစ္ဆူတည္း
ထားျခင္းျဖစ္ေလသည္။
၁၄. အထက္ပါအခ်က္မ်ားနဲ႕ ျပည့္စံုပါက ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာရဲ႕ နည္းစနစ္ျဖင့္
မဟာ သတိပဌာန သုတၲန္ ရဲ႕ စံခ်ိန္စံညႊန္းမ်ားနဲ႕ ေဆာက္လုပ္ တည္ထား
ကိုးကြယ္ေသာ ေစတီျဖစ္ၿပီး ေစတီ တည္ရျခင္း အေၾကာင္း အႏွစ္တရား မ်ားကို
သိရွိၿပီး ၾကည္ညိဳ ပူေဇာ္ပါက အဖိုးမျဖတ္ ႏိုင္ေသာ အက်ိဳးေက်းဇူးတရားမ်ား
ခံစားၾက ရမည္ ျဖစ္ေလသည္။ သို႕ေသာ္ အထက္ပါ အခ်က္မ်ားနဲ႕ မျပည့္စံုေသာ
ေစတီျဖစ္ပါက ဓာတ္ရိုက္ ဓာတ္ ဆင္၊ ယၾတာ၊ အထက္လမ္း၊ အစီအရင္မ်ားနဲ႕
တည္ထားေသာ ေစတီ မွ်သာ ျဖစ္ေၾကာင္း သိရွိ ႏိုင္ပါသည္။ ထိုေစတီ မ်ားကို
ဖူးေျမာ္ပါက စီရင္သူရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ႏွင့္ ဖူးေျမာ္သူရဲ႕ စိတ္ေစတနာ
အလိုက္သာ အက်ိဳး ေပးမည္ဟု မွတ္ယူ ႏိုင္မည္ ထင္ပါသည္။
ထို႕ျပင္ ဘုရားမ်ားတြင္ ေတြ႕ရေလ့ရွိေသာ တိုင္ထိပ္တြင္ ဟသၤာနားေနဟန္
တံခြန္တိုင္အေၾကာင္းကိုလည္း ရွာရွာေဖြေဖြ သိလိုက္ရသည္။
မာနတံခြန္တက္ေနသူမ်ား ဘုရားထံေမွာက္ ေရာက္လိုလွ်င္ မာနကို အရင္ခ် ခဲ့ရန္
သတိေပးျခင္းျဖစ္ၿပီး ေရွးေခတ္က ဘုရားသို႕ လာသူမ်ားသည္ တံခြန္တိုင္ကို
ျမင္သည့္အရပ္မွ စတင္ ကာ မာနခ်သည့္အေနျဖင့္ေရာ အရိုအေသ ေပးသည့္ အေနျဖင့္ပါ
ဖိနပ္ခၽြတ္ခဲ့ေလ့ရွိေၾကာင္း၊ မာနခံေနပါက တရားမရႏိုင္ေၾကာင္း၊
မာနစြဲၾကီးသူသည္ သကၠာယဒိဌိေခၚ ငါစြဲႀကီးေသာ သူမ်ား ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ငါစြဲ
ေပၚတြင္သာ မာနတက္လို႕ ရေသာေၾကာင့္ မာနႀကီးသူသည္ တရားရဖို႕ ခဲယဥ္းေၾကာင္း၊
ယင္းမာနကို ဘုရားေပၚမေရာက္ခင္ အေ၀းကတည္းက သတိေပးသည့္ အေနျဖင့္
တံခြန္တိုင္ကို ျမင့္ျမင့္ တည္ထားျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း သိရေလသည္။
ထိုမွ်မကေသးပါ.. ေစတီေတာ္မွ ညႊန္ျပေသာ သေကၤတမ်ားမွ ေဟာေျပာေနေသာ
တရားေတာ္မ်ားကို ဆင္ျခင္ ႏွလံုးသြင္း ႏိုင္ပါက ပါရမီ ရင့္သန္သူ ျဖစ္ပါက
ဘုရားဖူးရင္းပင္ နိဗၺာန္ရႏိုင္ေၾကာင္း ဆရာေတာ္က ဆက္ေဟာပါသည္။
ျဖစ္ႏိုင္ေလာက္ပါသည္။ ဒါေၾကာင့္လည္း
ဘုရားသို႕မွန္း ေျခတလွမ္း သိန္းသန္းမကထိုက္
လွဴသူ၊ ဖူးသူ၊ ေပးေ၀သူ နတ္လူ ဘံုသို႕ဆိုက္ ဟု လကၤာေလး ထားခဲ့ျခင္း ျဖစ္တန္ရာပါသည္။
သည္ေလာက္ေတာင္ ေစတီရဲ႕ အစိတ္အပိုင္း တစ္ခုခ်င္းစီ အတြက္ေရာ
အားလံုးျခံဳငံုၿပီးပါ အႏွစ္ပါပါ အဓိပၸာယ္ရွိရွိ ပံုသ႑ာန္မ်ားကို
ေရြးခ်ယ္စီစဥ္ႏိုင္ေသာ ေရွးျမန္မာႀကီးမ်ားရဲ႕ သေကၤတ ၀ါဒကို
အ့ံၾသခ်ီးက်ဴးလို႕ မဆံုးႏိုင္ေတာ့ပါေခ်။ ထို အေဟာင္းမ်ားရဲ႕ အႏွစ္မ်ားကို
မသိပါဘဲ လ်က္ျဖစ္ေစ၊ သိလ်က္နဲ႕ ျဖစ္ေစ ငါက အသစ္ထြင္တယ္ ဆိုေသာ စကားကို
လက္ကိုင္ျပဳၿပီး အေဟာင္းကို ဖ်က္ဆီးကာ အသစ္ထြင္ျခင္း၊ အေဟာင္းနဲ႕ အသစ္ကို
ေရာျခင္းမ်ားကို ပညာမဲ့ပီပီ ျပဳလုပ္ေနၾကသူ တခ်ိဳ႕ကို ေတြ႕တိုင္း
စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ရပါသည္။ သူတို႕စိတ္ထဲတြင္ေတာ့ သမိုင္းတြင္
ငါ့ထက္ေတာ္သူမရွိေစရ၊ ငါက သမိုင္းကို ေဖ်ာက္ခ်င္သလို၊ ျပင္ခ်င္သလို
ျပင္ႏိုင္သည္ဟု တလြဲမာနရွိဟန္တူေလသည္။ ပညာရွင္တို႕ စိတ္ထဲတြင္ေတာ့
အ၀ီစိက်မည့္ သမိုင္းတရားခံမ်ား ဟု သာ သတ္မွတ္ကာ သနားေလမည္။ အေဟာင္းရဲ႕
အႏွစ္သာရ ကို အရင္ေလ့လာၿပီး အေဟာင္းရဲ႕ အႏွစ္သာရ ထက္သာေသာ အသစ္ကို
ထြင္ႏိုင္ပါမွ တိုးတက္ျခင္း အစစ္ အျဖစ္ႀကီး ျဖစ္ေပမည္။ သို႕မဟုတ္ပဲ
အသစ္ျဖစ္ ၿပီးေရာ ေလွ်ာက္လုပ္လွ်င္ကား အသံုးမက် လွေသာ
အစုတ္ပလုတ္မ်ားႏွင့္ သည္လို ေလွ်ာက္လုပ္ရင္ အစုတ္ပလုတ္ေတြ ျဖစ္ကုန္တတ္တယ္
ဟု ဥပမာ ျပစရာမ်ားသာ က်န္ခဲ့မည္ ကိုလည္း သတိတရား ရလိုက္ပါသည္။
ေက်နပ္သြားေသာ စိတ္ကို ျပန္လည္ သတိထားရင္း တရားေတာ္ကို ေဟာျပေသာ
ဆရာေတာ္ကို လည္းေကာင္း တရားဆံုးေအာင္ နာလိုက္ခြင့္ရေသာ မိမိရဲ႕
ကုသိုလ္ကံကို ေက်းဇူးတင္လိုက္မိသည္။ ခုလို သူငယ္ခ်င္းမ်ားနဲ႕ စာဖတ္သူ
မ်ားကိုပါ ေ၀ငွခြင့္ရမႈကို ပိုလို႕ပင္ ေက်းဇူး တင္မိသည္။ ကၽြန္မ အတြက္
ကေတာ့ သည္ေန႕ကစၿပီး ဘုရားကို အႏွစ္ပါပါ ႏွလံုးသားႏွင့္ ဖူးတတ္ပါၿပီ ဟုသာ
ေျပာခ်င္ပါသည္။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ျမန္မာလူမ်ိဳး စာဖတ္သူ မ်ားလည္း သိၿပီးသား
ဆိုလွ်င္ျဖင့္ အေဖာ္ရသည္မို႕ ၀မ္းသာစြာ လက္ဆင့္ကမ္း ၾကိဳဆိုလိုက္ပါသည္။
မသိေသးသူမ်ား ဘုရားကို ႏွလံုးသားျဖင့္ အႏွစ္ပါပါ အသိတရား အျပည့္ျဖင့္
ဖူးေျမာ္ ႏိုင္ၾကေအာင္ သည္ေဆာင္းပါးကို ေရးသား ေ၀မွ်ရေသာ ကုသိုလ္ရဲ႕
အဖို႕ဘာဂ ကို စာဖတ္ သူ ပရိသတ္ကို လည္း ေကာင္း၊ သည္လို ျမန္မာစာ၊
ယဥ္ေက်းမႈ၊ သာသနာတုိ႕ အဓြန္႕ရွည္ တည္တံ့ က်န္ရစ္ေအာင္ ျမန္မာ့
ယဥ္ေက်းမႈေတြ ပေပ်ာက္ မသြားေအာင္ ထိန္းသိမ္းခြင့္ကို အသက္ ေပးကာ
လြတ္လပ္ေရး အတြက္ တိုက္ယူ ေပးခဲ့ၾကေသာ အာဇာနည္ ေခါင္းေဆာင္ႀကီး ၉ဦး
အပါအ၀င္ အာဇာနည္မ်ား အားလံုးကို လည္းေကာင္း၊ ၃၁ဘံုတြင္ က်င္လည္ကုန္ေသာ
ေ၀နယ် သတၲ၀ါမ်ား အားလံုးကို လည္းေကာင္း အမွ် ေပးေ၀ပါသည္။ အမွ်ရၿပီး
နိဗၺာန္သို႕ မ်က္ေမွာက္ျပဳ ႏိုင္ၾကပါေစ။