အေမမသိေသာအေၾကာင္းမ်ား

ဘယ္သူေရးမွန္းကၽြန္ေတာ္မသိေပမဲ့ သူ႕ခံစားခ်က္နဲ႕ ကၽြန္ေတာ့္ခံစားခ်က္အတူတူလိုပါပဲလား..
ေပ်ာ္ရာမွာမေန၇ေတာ္ရာမွာေနရတဲ့ ဘ၀မွာ..ဒီေနရာကကၽြန္ေတာ္နဲ႕တကယ္သင့္ေတာ္တယ္လို႕ စိတ္ထဲမွာထားႏိုင္လို႕လား...............
မြဲခ်င္တဲ့ေခြးျပာေတာတိုးခ်င္တယ္ေျပာေျပာ.နတ္ျပည္ေရာက္ေနတာကို ျပန္ခုန္ဆင္းခ်င္တယ္ဆုိဆုိ....
ဒီမွာ လိုတရတယ္... ယဥ္ေက်းမႈေတြျမင့္တယ္ ဆိုၾကေပမဲ့ လြတ္လပ္မႈမရွိပဲ စည္းေဘာင္တခုထဲမွာခ်ဳပ္ေႏွာင္မိေနသလိုခံစားရတယ္
(ဥပမာ-ညအိပ္ရင္ ႏိုက္တိ၀တ္ရမယ္.ပြဲသြားရင္ ဘယ္လို၀တ္ရမယ္ .ဘယ္လိုစားေသာက္ရမယ္နဲ႕..ဆက္ဆံေရးမွာလည္းစိတ္ထဲကပါပါမပါပါ ႏႈတ္ခြန္းဆက္စကားေတြနဲ႕ ေအးစက္စက္အျပံဳးေတြလိႈင္လိႈင္သံုးရင္း.....ေႏြးေထြးမႈမပါတဲ့ အေပၚယံဆက္ဆံေရးေတြ ကို မုန္းတယ္ )

ကၽြန္ေတာ့္တို႕ႏိုင္ငံကို မတိုးတက္ဘူးဆိုေပမဲ့ ဟန္ေဆာင္မႈကင္းတဲ့ ပြင့္လင္းတဲ့ဆက္ဆံမႈ ေဖာ္ေရြတဲ့အျပံဳး နဲ႕ ေနြးေထြးတဲ့ ဆက္ဆံေရးေတြနဲ႕ သူတို႕ဆီမွာေတြ႕ရခဲတဲ့အေပ်ာ္ေတြကို ပိုင္ဆိုင္ေနေသးတယ္.သူတို႕ဆီမွာ မရွိတဲ့ ေရာင့္ရဲတင္းတိမ္စိတ္ကို ပိုင္ဆိုင္ၾကတယ္.သူတို႕ဆီမွာ ဒီေလာက္ရုပ္၀တၱဳျပည့္စံုေနေပမဲ့ မေရာင့္ရဲႏိုင္ၾကပါဘူး..သူတို႕ေတြသာ တေန႕ကို မီး(၄)နာရီေလာက္ပဲရတာ ေရမရွိတာ တလစာ၀င္ေငြ တြက္ခ်က္ေနရတာ ဖုန္နဲ႕ရတာ ျခင္ကိုက္တာေတြသာ ရင္ဆိုင္ရၾကည့္ လဲေသေလာက္တယ္.

ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ဘယ္သူေတြကဘာေတြေကာင္းတယ္ဆိုဆို ျခင္ကိုက္ခံယပ္ခပ္ျပီး ဖေယာင္းတိုင္မီးနဲ႕ TV ၾကည့္ဖို႕ အေမ့အိမ္ကိုတေန႕ေတာ့ျပန္လာမွာပဲ

ႏိုင္ငံျခားေရာက္ေနတဲ့ ဗမာတိုင္းကိုေမးၾကည့္ပါ .ဘယ္သူမ်ားေပ်ာ္ေနလဲလို႕ .အဆင္ေျပလို႕.ဘ၀တိုးတက္ဖို႕ ေနေနၾကေပမဲ့ ဒီအဆင္ေျပမႈအတြက္ သူတို႕ရဲ႕ ေပ်ာ္ရြင္မႈေတြကိုရင္းလိုက္ ၾကရတာ ဘယ္သူေတြနားလည္ႏိုင္ၾကမွာလဲ.
ျမန္မာျပည္သာ တရုတ္ႏိုင္ငံလို ကမာၻစီးပြားေရးမွာ ပါ၀င္လာႏိုင္ျပီဆိုရင္ ..တရုတ္ႏိုင္ငံကျပည္ပေရာက္ေနတဲ့ တရုတ္ေတြ တရုတ္ျပည္ျပန္ၾကသလိုပဲ .ျမန္မာျပည္က ျပည္ပေရာက္ေနသူေတြ အကုန္ဘယ္သူမွ ျပန္လာဖို႕ေခၚေနစရာကိုမလိုပဲ ျပည္ေတာ္ျပန္ၾကမွာပဲ .စိတ္သာခ်
ျပည္ပေရာက္ေနတဲ့ ျမန္မာတိုင္းကိုေမးၾကည့္လိုက္ပါ ၈၀% ကမေပ်ာ္တာ အေသအခ်ာပဲ
===========


အေမမသိေသာအေၾကာင္းမ်ား

မဂၢဇင္း ကာတြန္းတစ္ခုထဲမွာ ဒီလိုဖတ္ဖူးပါတယ္။ မိန္းမႏွစ္ေယာက္ ေစ်းက
အၿပန္လမ္းမွာေတြ႕ေတာ့ တစ္ေယာက္ကေနာက္တစ္ေယာက္ကို ေၿပာေနတာ။

‘ကၽြန္မအမ်ိဳးသားက ႏိုင္ငံၿခားမွာ အလုပ္လုပ္ေနတာေလ။ သားက လည္း ႏိုင္ငံၿခားမွာပဲ။
သမီးကေတာ့


အဲဒီမွာ ပဲေက်ာင္းတက္ေနေလရဲ႕’

‘ဟင္ ဒါဆိုရွင္က ဘာလို႕ လိုက္မသြားတာလဲ’
‘အဟင္း ကၽြန္မကႀကြားၿခင္လို႕ ေနခဲ့တာေလ’ တဲ့။

အဲဒီ ကာတြန္းေလးက အေမေၿပာၿပတာပါ။ အေမကေတာ့ ဟုတ္မွာေပါ့ေလ။ ဒါေပမယ့္ အေမမသိေသးတာ
ေတြ အမ်ားႀကီးရွိပါေသးတယ္။


‘ဟုတ္တယ္ ႏိုင္ငံၿခားမွာ လမ္းေတြတအား ေကာင္းတာတဲ့။ တစ္ၿမိဳ႕လံုးလည္း
သန္႕ရွင္းေနတာပဲတဲ့။ လွ်ပ္စစ္ မီးဆိုတာေတာ့ ေၿပာစရာကို မရွိဘူးတဲ့’


အေမကေတာ့ မိတ္ေဆြေတြနဲ႕ ေတြ႕တိုင္း အဲလိုေၿပာေလရဲ႕။ ဒါေပမယ့္ အေမေၿပာေၿပာေနတဲ့
ႏိုင္ငံၿခားမွာ တစ္အား ေကာင္းေနတာတဲ့ ဆိုတာ


ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ လက္မခံဘူးအေမ။ တစ္ကယ္ေတာ့ ႏိုင္ငံၿခားက
တစ္အားေကာင္းဒါမဟုတ္ဘူးဗ်။ ဒါေတြက ပံုမွန္ပဲ။ ကတၱရာလမ္း ခ်ိင့္ခြက္မရွိတာ
ကို တကားေကာင္းတယ္ လို႕ ေၿပာလို႕ရမလား။ လမ္းေဘးေတြမွာ အမိႈက္မရွိတာေရာ
တအားေကာင္းေနတာလား။ လွ်ပ္စစ္မီး ခလုတ္ဖြင့္ လိုက္တိုင္း ရွိေနတာကေရာ။ Bus


ကားေတြ ၿမိဳ႕ပတ္ရထားေတြ အခ်ိန္မွန္ေနတာကေရာ အထူး အဆန္းလားပဲလား။
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အဲဒါကို အရမ္းေကာင္းေနတယ္လို႕ မယူဆဘူး အေမ။ ဒါေတြက
ပံုမွန္ေလ။ တစ္ကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ဆီက ပံုမမွန္ၿဖစ္ေနတာ။ အဲဒါေၾကာင့္
ႏိုင္ငံၿခား တစ္အား ေကာင္းေနတယ္လို႕ ေၿပာရင္ သိပ္ဘ၀င္ မက်ဘူး အေမ။


ႏိုင္ငံၿခားက ပံုမွန္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ဆီက ပံုမမွန္။


သူတို႕ဆီမွာ ရုပ္၀တၳဳပစၥည္းတိုးတက္မႈ႕ကေတာ့ ထိပ္ပဲေလ။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ေတာ့
ဒီမွာ အရမ္းေပ်ာ္ေနၿပီ။ သူတို႕ နဲ႕ တစ္သားထဲက်ေနၿပီ။
အင္တာေနရွင္နယ္ စတန္းဒက္ ၿဖစ္ေနၿပီလို႕ အေမထင္ရင္ေတာ့ အေမ မွားသြား ၿပီ


အေမေရ။ ကၽြန္ေတာ္ဆိုတဲ့ ေကာင္က အေမ့အိမ္ကို ၿပန္လာဖို႕ပဲ
အၿမဲေတြးေနတဲ့သူေလ။ မလာနဲ႕ ဒီမွာ ေနပူ၊ ဖုန္ထူ၊ ၿခင္ကိုက္၊ မီးပ်က္
လို႕ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို မေၿပာပါနဲ႕ အေမ။ ကၽြန္ေတာ္က အဲယားကြန္းခန္း
ကိုမုန္းလို႕ ေနေရာင္ၿခည္ေလး လိုခ်င္ေနတဲ့သူ၊ ေလအေ၀့မွာ


ဖုန္နံ႕ေလးရွဴေနရတာကို air fresher နံ႕ထက္ပို ႀကိဳက္တဲ့သူ၊ အေမွာင္ထဲမွာ
ထိုင္ၿပီး ယက္ေတာင္ေလးနဲ႕ ၿခင္ရိုက္ၿပီး စကားေၿပာရတာကို ပို သေဘာက်ေနတဲ့
သူဆိုတာ အေမမသိပါဘူးေလ။


တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ ေၿပာၾကတယ္။ ႏိုင္ငံၿခားမွာက အရည္အခ်င္းရွိဖို႕ပဲ အရည္အခ်င္းရွိရင္
အားလံုးတန္းတူပဲတဲ့။ အခုကမာၻႀကီးက Globalization


ၿဖစ္ေနၿပီတဲ့။ ေနရာေဒသေလးတစ္ခုကို စြဲလမ္းေနလို႕ မၿဖစ္ဘူးတဲ့။ ေရၾကည္
ရာၿမက္ႏုရာမွာ တိုးတက္ေအာင္ေနရမွာပဲတဲ့။ တစ္ခုေတာ့ ေမးပါရေစ။ ကမာၻႀကီးက
တစ္ကယ့္ကို ကမာၻ႕ရြာႀကီး ၿဖစ္ေနၿပီလား။ လူမ်ိဳးေရး ခြဲၿခားမႈ႕ေတြ
မရွိေတာ့ဘူးလား။ ကၽြန္ေတာ့္ေမးခြန္းကို ေသခ်ာေၿဖၾကည့္ပါ။ အေမေရ


ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ ကမာၻႀကီးက နည္းပညာတစ္ခုကလြဲလို႕ ဘယ္ေနရာမွ တကယ္ Globalize
မၿဖစ္သးဘူးလို႕ ထင္တယ္ အေမ။ ကၽြန္ေတာတို႕လို ႏိုင္ငံက လာတဲ့သူေတြကို
ရုပ္၀တၳဳပစၥည္း တိုးတက္ေနတဲ့ ႏိုင္ငံေတြက သူေတြက (လူမ်ားစုပါ။ လူအားလံုးကို
မဆိုလိုပါ) ဘယ္လိုၿမင္တယ္ဆိုတာ့ အေမမသိေသးပါဘူးဗ်ာ။ ဒါေတြထားလိုက္ပါေတာ့။


အေသးစိတ္ေတြ ေၿပာၿပေနရင္ အေမစိတ္မေကာင္းၿဖစ္ေနမွာ။

တစ္ခါတစ္ေလၾကေတာ့
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ စက္ရုပ္တစ္ခုလိုထင္လာမိတယ္။ အလုပ္လုပ္ေနတာ တစ္ကယ္ကို
ထမင္းစားဖို႕အတြက္လိုၿဖစ္ေနလို႕ အေမ။ အရင္တုန္းက
အေမ့အိမ္မွာ ေနရင္းအလုပ္လုပ္ရတာကု အဓိပၸာယ္ ေလးတစ္ခုခု ရွိေနသလိုပဲ အေမ။


အခုေတာ့ ဘာမွ အဓိပၸယ္ မရွိသလိုပဲ။ ကိုယ့္ႏိုင္ငံမွာ လုပ္တာကမွ
ကိုယ့္လူမ်ိဳး ကိုယ့္ေမြးရပ္ေၿမအတြက္ ဟုတ္ဟုုတ္ မဟုတ္ဟုတ္ တစ္ခုခုေတာ့
အက်ိဳးရွိဦးမယ္ အေမ။ ကၽြန္ေတာ့္ ကိုလူမ်ိဳးေရး အၿမင္က်ဥ္းတယ္လို႕
ေၿပာရင္းလည္း ေက်ေက်နပ္နပ္ႀကီး ခံပါမယ္ဗ်ာ။ အဲေလာက္ ႏိုင္ငံနဲ႕ လူမ်ိဳးကို


ခ်စ္ေနရင္ ဘာလို႕ထြက္လာေသးလဲကြာကို အၿပစ္တင္မေစာပါနဲ႕။ လူ႕ဘ၀မွာ လူတန္းေစ့
ေလးေတာ့ ေနခ်င္တယ္ေလ။ အင္း ခက္တာက အခုလိုေနႏိုင္စားႏိုင္ေအာင္ အေမ့အိမ္က
မွာ ေနၿပီး ကၽြန္ေတာ္ မရွာႏိုင္ဘူး အေမေရ။ ကၽြန္ေတာ္ကပဲ ညံ့လြန္းလို႕ပဲလား။


ေရၾကည္ရာ ၿမက္ႏုရာဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ဆီမွာ ေရေတြေနာက္ေနလို႕လား။
ၿမက္ေတြကေၿခာက္ေနလို႕လား။ ကၽြန္ေတာ္ မစဥ္းစား တတ္ဘူးအေမေရ။

အေမမသိေသးတာေတြ အမ်ားႀကီးရွိပါေသးတယ္ဗ်ာ။

ဥပမာ ဒစ္ဂ်စ္တယ္ ႏိုးစက္သံက ဘယ္ေလာက္မုန္းစရာေကာင္းတယ္ ဆိုတာ အေမခံစားဖူးမွ
သိလိမ့္မယ္ အေမ။


အေမတို႕ဆီမွာ လူေတြ ဂုဏ္ယူ၀င့္ၾကြားစြာကိုင္ေနတဲ့ ဟန္းဖုန္းဆိုတာ
ကၽြန္ေတာ့္ အတြက္ေတာ့ ႏြားခေလာက္ တစ္လံုးနဲ႕ ဘာမွ မထူးဆိုတာ အေမ မသိပါဘူး
အေမ။ ဒီမွာ ရုပ္၀တၳဳပစၥည္းအရ အမ်ားႀကီးေကာင္းတယ္ ဆိုတာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္
မၿငင္းပါဘူးအေမ။ ဒါေပမယ့္ဗ်ာ စာေရးဆရာတစ္ေယာက္ ေၿပာဖူးသလိုေပါ့။


‘ငွက္ေလွာင္အိမ္ႀကီးကုိပဲ ေဆးသုတ္ၿပီး အထဲက ငွက္ကေလးကို အစာမေကၽြးရင္
ဘာအဓိပၸာယ္ရွိမွလဲ’ တဲ့။

ဒီမွာေတာ့ ေရႊပိန္းခ်ေလွာင္အိမ္ႀကီးေတြ ထဲက ပိန္လွီေနတဲ့ ငွက္ကေလးေတြ အမ်ားႀကီး
ေတြ႕ခဲ့ရလို႕ အဲလိုေတာ့
မၿဖစ္ခ်င္ဘူးအေမေရ။


ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အခ်ိန္တန္ရင္ အေမ့အိမ္ကို ၿပန္လာႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနတာ။ အေမေရ။
ငါ့သားက ႏိုင္ငံၿခားမွာ အရမ္းအဆင္ေၿပေနတာလို႕
မႀကြားပါနဲ႕ေတာ့ ဗ်ာ။ ငါ့သားက အေမ့အိမ္ကို တအားခင္တြယ္တာ လို႕ပဲ
ၾကြားလိုက္စမ္းပါ။