ကြ်န္မက ေခ်ာကလက္ ၾကိဳက္သူ ျဖစ္တယ္။ ေခ်ာကလက္ အျဖဴ၊ ေခ်ာကလက္ အမည္း၊ အေမႊးအၾကိဳင္ေတြ ေရာထားတဲ့ ေခ်ာကလက္၊ အစာသြပ္ ေခ်ာကလက္... အိုး ဘာေခ်ာကလက္ျဖစ္ျဖစ္ "ဟင့္အင္း" လို႔ ကြ်န္မျငင္းဆန္ဖူးတဲ့ ေခ်ာကလက္ မရွိဘူး။
ကြ်န္မမွာ ၁၀ႏွစ္ေက်ာ္ ရင္းႏွီးခဲ့တဲ့ ငယ္သူငယ္ခ်င္း ခ်စ္သူတစ္ေယာက္ရွိတယ္။ ေခ်ာကလက္ကို
ကြ်န္မ ဘယ္ေလာက္ထိ ႐ႈးသြပ္ခံုမင္မွန္း ေမာင္သိတယ္။ "ေခ်ာကလက္ကို ဒီေလာက္ၾကိဳက္ရသလား... သတိလဲ ထားဦးေနာ္ ၀က္ကေလးလို ၀လာမယ္"
ကြ်န္မေခါင္းကို အျမဲပြတ္သပ္ျပီး ေမာင္ေနာက္တိုင္း ကြ်န္မက ႏႈတ္ခမ္းကို စူပုပ္ျပီး ေမာင့္ကို စိတ္ေကာက္တယ္။
"ေမာင္က ကြ်န္မကို အျမဲအႏိုင္က်င့္တယ္။ မေခၚေတာ့ဘူးကြာ"
"၀က္ကေလးလို ၀ေနလဲ ခ်စ္မွာပါ။ စိတ္မဆိုးနဲ႔ေနာ္"
ေမာင္က အဲဒီလိုပဲ။ ၁၀ႏွစ္ေက်ာ္ အေၾကာင္းမရွိ အေၾကာင္းရွာျပီး ေမာင့္အေပၚႏဲြ႕ဆိုးဆိုးလာခဲ့တဲ့ ကြ်န္မရဲ႕ဒဏ္ကိုသည္းခံျပီး ခ်စ္ခဲ့တယ္။ တစ္ခါတေလ ေဒါသၾကီး ေပါက္ကဲြရင္လဲ ကြ်န္မဆံပင္ကို ပြတ္သပ္ျပီး ေခ်ာ့ျမဴတတ္ေသးတယ္။ ေမာင္နဲ႔အတူ ေလွ်ာက္ခဲ့တဲ့ လမ္းေတြက ရွည္လွ်ားလာခဲ့ေပမဲ့ ကြ်န္မရဲ႕ ႏဲြ႔ဆိုးဆိုးတတ္တဲ့ အက်င့္က ေျပာင္းလဲမသြားခဲ့ဘူး။
တကယ္ေတာ့ ေမာင္က ပ်ဳိတိုင္းၾကိဳက္တဲ့ ႏွင္းဆီခိုင္ပါ။ ေမာင္ရဲ႕သိမ္ေမြ႔တဲ့အက်င့္၊ ယဥ္ေက်းတဲ့ အျပဳအမႈ၊ ေခ်ာေမာတဲ့ ႐ုပ္လဏၡာေၾကာင့္ ေမာင့္ကို ေရလာေျမာင္းေပး လုပ္တဲ့ မိန္းကေလးေတြ မနည္းခဲ့ဘူး။ ဒီအေၾကာင္းကို အခြင့္ယူျပီး ေမာင့္ကို ကြ်န္မ သ၀န္တိုခဲ့တဲ့ အၾကိမ္လည္း မနည္းလွဘူး။ ဒါေပမဲ့ ေမာင္လမ္းေၾကာင္း မေျပာင္းခဲ့ဘူး။ ကြ်န္မရဲ႕ ကေလးဆန္တဲ့ အက်င့္ေတြကို သည္းခံျပီး ကြ်န္မအနားမွာပဲ ရွိေနခဲ့တယ္။
ေမာင့္ကို ကြ်န္မအရမ္းခ်စ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ တန္ဖိုးထားရေကာင္းမွန္း ကြ်န္မ နားမလည္ခဲ့ဘူး။
"ေမာင္... ကြ်န္မ ေကာင္းလား မေကာင္းဘူးလား" ဘာမွမဟုတ္တဲ့ ေမးခြန္းေတြနဲ႔ေမာင့္ကို အျပစ္ရွာဖို႔ ကြ်န္မစေတာ့တယ္။
"ဟန္နီ ေကာင္းလား မေကာင္းဘူးလား ဆိုတာကို ေမာင့္မ်က္စိထဲမွာ မျမင္ဘူး။
ေမာင္သိတာက ဟန္နီဟာ ေမာင္ရဲ႕ ဒီတစ္သက္ အခ်စ္ဆံုး မိန္းကေလးပဲ"
တည္ျငိမ္တဲ့ အသြင္နဲ႔ ေမာင္က ကြ်န္မကို စူးစိုက္ၾကည့္ျပီး ျပန္ေျဖတယ္။
"ေမာင္ ေနာက္ေနျပန္ျပီ.. ဟန္နီေမးတာ ဒီေမးခြန္းမွ မဟုတ္တာ"
ေခါင္းငုံ႔ျပီး ရွက္ကိုးရွက္ကန္းျဖစ္သြားတဲ့ ကြ်န္မကို ေမာင္က သူ႔ရင္ခြင္ထဲ ဆဲြသြင္းလိုက္တယ္။ ပူေႏြးေနတဲ့ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ ေအးစက္ေနတဲ့ ကြ်န္မႏႈတ္ခမ္းကို ဖိကပ္ထားလိုက္တယ္။
ေႏြးေထြးသာယာတဲ့ ျမင္ကြင္းက တိုေတာင္းလွတယ္။ မၾကာမီ ရက္အနည္းငယ္မွာပဲ ေမာင့္ကို
အျပစ္ရွာဖို႔ ကြ်န္မရဲ႕ေမးခြန္းေဟာင္းေတြက ထြက္လာျပန္တယ္။
"ေမာင္ .. ရွင္းရွင္းေျပာေနာ္။ အဲဒီေကာင္မေလးက ဘယ္သူလဲ"
မယ္ကု၀ဏ္ ျဂိဳလ္၀င္တဲ့ မ်က္ႏွာထားနဲ႔ ေမာင့္ကို ကြ်န္မေမးလိုက္တယ္။
"ေမာင္တို႔ ကုမၸဏီက ၀န္ထမ္းပါ" ကြ်န္မ အျမင္ရွင္းေအာင္ ေမာင္ အေသအခ်ာ ရွင္းျပေနတယ္။
"မယံုဘူး..."
"ဟန္နီ... အေၾကာင္းမရွိ အေၾကာင္းမရွာနဲ႔ကြာ"
"အေၾကာင္းမရွိ အေၾကာင္းရွာေနတာ မဟုတ္ဘူး ေမာင္။ ဘယ္သူအရင္ စမွားတာလဲ မေတာင္းပန္တဲ့အျပင္
ေမာင္က ဟန္နီ႔ကို ေအာ္တယ္"
ႏႈတ္ခမ္းကို ကိုက္ျပီး အရည္လဲ့ေနတဲ့ မ်က္လံုးနဲ႔ ေမာင့္ကို ျပန္ၾကည့္ျပီး ကြ်န္မ ေအာ္လိုက္တယ္။
"ေဆာရီးပါ ဟန္နီရာ.. ေမာင္အေျပာမတတ္တာ။ မငိုပါနဲ႔ကြာ ေနာ္"
"ကြ်န္မကို ဂ႐ုမစိုက္ပါနဲ႔။ သူ႔ကိုပဲ သြားရွာေတာ့" အေခ်ာ့ျမဴခံရမွ ကြ်န္မရဲ႕ အက်င့္ဆိုးက ေထာင္းခနဲ႔ ျပန္ထြက္လာတယ္။
"ဟန္နီ...."
"မေခၚနဲ႔.." တစ္ဖက္ကို ကြ်န္မလွည့္လုိက္တယ္။
"ဟန္နီ.. ေမာင္ ေတာင္းပန္ပါတယ္ကြာ"
ၾကိဳးစားျပီး ေခ်ာ့ေနတဲ့ ေမာင့္စကားကို ကြ်န္မ အေရးမစိုက္ဘဲ ကိုယ္တိုင္ၾကားရင္ေတာင္ နားခါးႏိုင္တဲ့ စကားလံုးအခ်ဳိ႔နဲ႔ ေမာင့္ကို ကြ်န္မ ရန္ရွာေနမိတယ္။
"ေတာ္ျပီကြာ... အက်ဳိးအေၾကာင္းကို ဟန္နီ နားလည္ဖို႔ေကာင္းတယ္။ ကဲ ေမာင္သြားမယ္"
ခ်စ္သက္တမ္း ၁၀ႏွစ္ေက်ာ္ ကာလမွာ ေမာင္ပထမအၾကိမ္ ကြ်န္မကို စိတ္ဆိုးျခင္းပဲ။ခ်ာကနဲ႔ လွည့္ထြက္သြားတဲ့ ေမာင့္ကို ကြ်န္မတားဖို႔ ၾကိဳးစားခ်င္ေပမဲ့ ကြ်န္မရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းက ရက္စက္တဲ့ စကားလံုးအခ်ဳိ႕ ခုန္ထြက္လာခဲ့တယ္။
"ေမာင္နဲ႔ ကြ်န္မ လမ္းခဲြမယ္"
ကြ်န္မတို႔ ရန္ျဖစ္ျပီ။ ၁၀ႏွစ္ေက်ာ္အတြင္း ပထမဆံုး ကြ်န္မတို႔ ရန္ျဖစ္ျပီ။ အေၾကာင္းမရွိ
အေၾကာင္းရွာျပီး ေမာင့္ကို ကြ်န္မရန္ရွာေနမွန္း ကြ်န္မကိုယ္ ကြ်န္မသိတယ္။ ၀န္ထမ္းေကာင္မေလးနဲ႔
ေမာင္ ဘာမွ မပတ္သက္ဘူးဆိုတာလဲ သိတယ္။ ခုတစ္ေလာ ေမာင္အလုပ္ေတြ ႐ႈပ္ေနလို႔ ကြ်န္မအတြက္ အခ်ိန္မေပးႏိုင္တာကို အေၾကာင္းျပျပီး ေမာင့္ကို ကြ်န္မရန္ရွာခဲ့မိတယ္။ ကြ်န္မေဘးမွာ ေမာင္အျမဲရွိေနဖို႔၊ ကြ်န္မကို ပိုဂ႐ုစိုက္လာေအာင္ ဒီျပႆနာကို ကြ်န္မရွာခဲ့မိတယ္။
ကြ်န္မမွာ အျပစ္ရွိမွန္း ကြ်န္မသိပါတယ္။ ကြ်န္မ မွားသြားခဲ့တယ္။ ကြ်န္မေၾကာင့္ မျဖစ္သင့္တာေတြ
ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ ခ်စ္သူမ်ားေန႔ ေရာက္ခါနီးမွ ျပႆနာကို မီးထြန္းရွာခဲ့မိတဲ့ ကြ်န္မကိုယ္ကြ်န္မ အျပစ္တင္လို႔ မဆံုးခဲ့ဘူး။
ေမာင္ကလဲ ကြ်န္မကို လာမရွာခဲ့ဘူး။ မက္ေဆ့တစ္ခု၊ ဖုန္းတစ္ခ်က္ေတာင္ မဆက္သြယ္ခဲ့ဘူး။
ကြ်န္မရင္နင့္ေအာင္ ခံစားေနရတယ္။ ေမာင္ထားသြားမွာကိုလဲ ေၾကာက္မိတယ္။ ဒါေပမဲ့ မခံခ်င္တဲ့မာနနဲ႔ ေမာင္ဘက္က မေခၚမခ်င္း ျပန္မေခၚဘူးလို႔ ကြ်န္မ ဆံုးျဖတ္လိုက္မိတယ္။
ခ်စ္သူမ်ားေန႔ကို ကြ်န္မတစ္ေယာက္တည္း ျဖတ္ေက်ာ္ရမယ္လို႔ ထင္ထားခဲ့မိေပမဲ့ ေဖေဖာ္၀ါရီ (၁၄)ရက္ေန႔မွာပဲ ေမာင့္ဆီက ဖုန္း၀င္လာတယ္။
"ဟန္နီ.. အျပင္ခဏထြက္ခဲ့လို႔ ရမလား"
၀မ္းသာ တုန္လႈပ္ေနတဲ့ အသံနဲ႔ ေမာင္က တိုးညႇင္းစြာ ဆိုတယ္။
"မရဘူး"
"ဒါဆို ေမာင္လာခဲ့မယ္"
"အင္း.. လာမယ္ဆို ၁၀မိနစ္အတြင္း ေရာက္ေအာင္လာခဲ့ပါ။ မေရာက္ရင္ေတာ့ အဆိုးမဆိုနဲ႔"
"၁၀မိနစ္... အင္း.. ေကာင္းျပီေလ။ ၁၀မိနစ္အတြင္း ေမာင္ေရာက္ေအာင္ လာခဲ့မယ္"
ဖုန္းခ်ျပီး အိမ္ေအာက္ထပ္ကို ကြ်န္မ အေျပးဆင္းခဲ့မိတယ္။ ေမာင့္ကို လြမ္းတဲ့စိတ္၊ ေတြ႔ခ်င္ျမင္ခ်င္တဲ့ စိတ္ကို ကြ်န္မ တားမရခဲ့ဘူးေလ။
၁၀ မိနစ္လြန္သြားတယ္ ေမာင္ေရာက္မလာခဲ့ဘူး။ မိနစ္ ၂၀... ၃၀.. ၄၀... တစ္နာရီသာ လြန္သြားတယ္။ ေမာင္ေရာက္မလာခဲ့ဘူး။ ဂတိမတည္တဲ့ ေမာင္ေၾကာင့္ ကြ်န္မရင္ေတြ တစ္ဆစ္ဆစ္ နာက်င္လာမိတယ္။
ေလးသဲြ႔တဲ့ ေျခလွမ္းနဲ႔ အိမ္ထဲကို ကြ်န္မ၀င္လိုက္တယ္။ အက္ရွရွ ဖုန္းသံက ကြ်န္မကို ဆီးၾကိဳလို႔ေနတယ္။ ဒီဖုန္းက ကြ်န္မဘ၀ထဲကေန ေမာင့္ကို အျပီးအပိုင္ ဆဲြထုတ္လိုက္မယ္မွန္း ကြ်န္မ မထင္ခဲ့မိဘူး။
"ကိုေနေဒြးေဇာ္ရဲ႕ မိတ္ေဆြ မဟန္နီခ်ဳိလားရွင္။ ကိုေနေဒြးေဇာ္ xxx
ေဆး႐ံုကအေရးေပၚခန္းမွာ ေရာက္ေနပါတယ္"
အေရးေပၚခန္း? ေမာင္ဘယ္လိုလုပ္ျပီး အေရးေပၚခန္း ေရာက္ေနပါလိမ့္? ကြ်န္မ ေဆး႐ံုကို အေျပးေလး သြားခဲ့တယ္။ ကြ်န္မေရာက္အလာကို ဆီးၾကိဳေနတဲ့ အခန္းျပင္က ဆရာ၀န္က ကြ်န္မကို ေခါင္းခါျပျပီး ေနာက္ဆံုးအၾကိမ္အျဖင့္ ကြ်န္မကို ၀င္ေတြ႔ခိုင္းတယ္။
ေဖ်ာ့ေတာ့ေနတဲ့ မ်က္ႏွာနဲ႔ ကုတင္ေပၚမွာ လွဲေလွ်ာင္းေနတဲ့ ေမာင့္ကို ၾကည့္ျပီး ကြ်န္မ ေပ်ာ့ေခြသြားမတတ္ ေခ်ာက္ခ်ားမိတယ္။ ေသြးေရာင္မဲ့ ႏႈတ္ခမ္း၊ တုန္ရီတဲ့ အသံနဲ႔ ေမာင္ တိုးတိုးေလး ေရရြတ္တယ္။
"ေဆာရီး ဟန္နီ.. ေမာင္ေနာက္က်သြားတယ္"
အလာေနာက္က်လို႔ ကြ်န္မစိတ္ဆိုးမွာစိုးခဲ့တဲ့ ေမာင္က ေနာက္ဆံုး ထြက္သက္္အထိ ကြ်န္မကို
ရွင္းျပႏိုင္ဖို႔ ၾကိဳးစားခဲ့တယ္။
"မေျပာပါနဲ႔ေတာ့ေမာင္.. ဟန္နီ မေကာင္းတာ"
ကြ်န္မ ေအာ္ငိုျပီး ေအးစက္ေနတဲ့ ေမာင့္လက္ကို တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ထားလိုက္တယ္။
"မငိုနဲ႔ ဟန္နီ.." ကြ်န္မပါးျပင္ေပၚက စီးက်လာတဲ့ မ်က္ရည္ကို ေမာင္သုတ္ဖို႔ ၾကိဳးစားေနတယ္။
"ေမာင္တို႔ ဘယ္ေတာ့မွ လမ္းမခဲြဘူးေနာ္ ဟန္နီ.. ဟန္နီ႔ကို ေမာင္အရမ္းခ်စ္တယ္။ ဟန္နီ႔အပါးမွာပဲ ေမာင္ အျမဲရွိေနခ်င္ခဲ့တယ္"
"ဟန္နီတို႔ ဘယ္ေတာ့မွ မခဲြဘူးေမာင္.. ဟန္နီလည္း ေမာင့္ကို အရမ္းခ်စ္တယ္ ေမာင္"
ပါးျပင္ေပၚကို မ်က္ရည္ေတြက တလေဟာ သြန္ခ်ေနတယ္။ ကြ်န္မကို ေမာင္ခဲြသြားမွာ ေၾကာက္လိုက္တာ... ေမာင့္လက္ကို တင္းႏိုင္သမွ် တင္းေအာင္ ကြ်န္မဆုပ္ကိုင္ထားမိတယ္။
"ဟန္နီ ၾကိဳက္တဲ့ ေခ်ာကလက္ေတြ ေမာင္၀ယ္ခဲ့တယ္။ ခ်စ္သူ..မ်ား..ေန႔မွာ ေပ်ာ္.. ရႊင္..ပါေစ ဟန္..နီ"
"ေမာင္ ဟန္နီ႔ကို ခဲြမသြားပါနဲ႔ ေမာင္... ဟန္နီ႔ကို ခဲြမသြားပါနဲ႔"
တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့ ေမာင့္လက္ေတြ တေျဖးေျဖး ေျပေလွ်ာ့လာခဲ့တယ္။
"ေမာင္....." ကြ်န္မ အသဲကဲြမတတ္ ေအာ္လိုက္မိတယ္။
ေနာက္မွ ကြ်န္မသိရတာက ကြ်န္မစစားဖူးျပီး အရမ္းၾကိဳက္ခဲ့တဲ့ ေခ်ာကလက္ကို ၀ယ္ဖို႔ေမာင္ တစ္ျခားျမိဳ႔ ေရာက္သြားခဲ့တယ္ ဆိုတာပါပဲ။ ေမာင့္အေပၚ ကြ်န္မ စိတ္ဆိုး၊ စိတ္ေကာက္ေနတာကို ေခ်ာကလက္နဲ႔ ေခ်ာ့ဖို႔ ေမာင္မေမ့ခဲ့ဘူး။ ၁၀မိနစ္အတြင္း ေရာက္ရမယ္ဆိုတဲ့ ကြ်န္မရဲ႕ မဆင္မျခင္ ေတာင္းဆိုမႈေၾကာင့္ ေမာင္ ကားအက္ဆီဒင့္ ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။
ေမာင္ေပးတဲ့ ကြ်န္မၾကိဳက္တဲ့ ေခ်ာကလက္ေတြကို ခ်စ္သူမ်ားေန႔မွာ ကြ်န္မ ရခဲ့ပါတယ္...ေမာင္...
ခ်ဳိျမိန္တဲ့ ေခ်ာကလက္ေတြ၊ ကြ်န္မ အရမ္းႏွစ္သက္ခဲ့ဖူးတဲ့ ေခ်ာကလက္ေတြ
အခုေတာ့ ခါးသက္ခဲ့ျပီ ေမာင္...
............................
forward mail မွရပါသည္။ ေ၇းသားသူမသိပါ
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment