ဘဝရွင္သန္နည္းမ်ား

သင့္အား ထိခိုက္နာက်င္ေစသူကို ေက်းဇူးတင္ပါ။
သူ႔ေၾကာင့္ သင့္စိတ္ဓာတ္ ပိုႀကံ့ခိုင္ခဲ့လို႔ပါပဲဲ။

သင့္အား ခလုတ္တိုက္လဲက်ေစသူကို ေက်းဇူးတင္ပါ။
သူ႔ေၾကာင့္ သင့္ေျခႏွစ္ဖက္ ပိုသန္မာခဲ့လို႔ပါပဲ။

သင့္အား လိမ္ညာခဲ့သူကို ေက်းဇူးတင္ပါ။
သူ႔ေၾကာင့္ သင္အသိဉာဏ္ ပိုတိုးခဲ့လို႔ပါပဲ။

သင့္အား အထင္အျမင္ေသးသူကို ေက်းဇူးတင္ပါ။
သူ႔ေၾကာင့္ သင့္ကိုယ္သင္ေလးစားရမွန္း သိခဲ့လို႔ပါပဲ။

သင့္အား စြန္႔လြတ္ခဲ့သူကို ေက်းဇူးတင္ပါ။
သူ႔ေၾကာင့္ သင့္ကိုယ္သင္ အားကိုးတတ္ခဲ့လို႔ပါပဲ။

(၁) ဘဝကိုေျပာင္းလဲခ်င္ရင္ ပထမဦးဆံုးေျပာင္းလဲရမွာက ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ စိတ္ေနစိတ္ထားကို ျဖစ္တယ္။ စိတ္ေနစိတ္ထားေျဖာင့္မွန္ရင္ ဒီေလာကႀကီးက ေနေရာင္ေတြနဲ႔ လင္းလက္မွာျဖစ္တယ္။

လူလူခ်င္းၾကားမွာ ထူးျခားတဲ့ျခားနားခ်က္ေတြက သိပ္မရွိၾကဘူး။ တကယ္ျခားနားတယ္ဆိုလို႔ စိတ္ေနစိတ္ထားပဲ ရွိတယ္။

"ဘဝကို သင္ေမာင္းႏွင္မလား? ဘဝေမာင္းႏွင္တာကို သင္ခံမလား? သင့္ရဲ႕စိတ္ေနစိတ္ထားက ေမာင္းႏွင္သူရဲ႕ေနရာမွာ ဘယ္သူရွိမယ္ဆိုတာကို ဆံုးျဖတ္ေပးလိမ့္မယ္"တဲ့။

စိတ္ညစ္စရာ၊ စိတ္ဓာတ္က်စရာအျဖစ္နဲ႔ ႀကံဳတဲ့အခါ လူတခ်ဳိ႕က ကိုယ့္ရည္မွန္းခ်က္၊ ကိုယ့္စိတ္ကူးအိပ္မက္ကို လက္လြတ္ၿပီး ကိုယ္လြတ္ရုန္းၾကတယ္။ လက္ေလွ်ာ့ၾကတယ္။ လူတခ်ဳိ႕က ေခါင္းငံု႔အရႈံးမေပးဘဲ ကိုယ့္အမွားကိုခဲြျခမ္းစိတ္ျဖာၿပီး ေရွ႕ကိုရဲရဲတိုးၾကတယ္။ အခက္အခဲက အလြတ္ရုန္းၿပီး ကိုယ့္ရည္မွန္းခ်က္၊ ကိုယ့္စိတ္ကူးဦးတည္ရာကို ဆက္ေလွ်ာက္ၾကတယ္။

ကံၾကမၼာ အခက္အခဲေတြကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ထိန္းခ်ဳပ္မရႏိုင္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ စိတ္ေနစိတ္ထားကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ထိန္းခ်ဳပ္လို႔ရႏိုင္တယ္။ တျခားလူကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေျပာင္းလဲလို႔မရႏိုင္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေျပာင္းလဲလို႔ရတယ္။ ျဖစ္ပ်က္ၿပီးတဲ့အရာေတြကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေျပာင္းလဲလို႔ မရႏိုင္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ စိတ္ေနစိတ္ထားကို ပံုမွန္ျဖစ္ေအာင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေျပာင္းလဲလို႔ရႏိုင္တယ္။

လုပ္လိုစိတ္ရွိရင္ အခက္အခဲဆိုတာကို ေက်ာ္လႊားႏိုင္သလို လုပ္ခ်င္စိတ္ရွိရင္ လမ္းက ေပါက္စၿမဲပါ။ ေျဖာင့္မတ္မွန္ကန္တဲ့ စိတ္ေနစိတ္ထားက လူကို စိတ္လက္ခ်မ္းသာရွိေစပါတယ္။ စိတ္ေနစိတ္ထားဆိုတာ သင္ကိုယ္တိုင္ လုပ္ယူလို႔ရတဲ့အရာပါ။ မွန္ကန္တဲ့ စိတ္ေနစိတ္ထားကို သင္လိုခ်င္တိုင္း ရႏိုင္ပါတယ္။

(၂) ရွင္သန္ရပ္တည္ေနတယ္ဆိုတာ ျပႆနာ၊ အခက္အခဲေတြကို ရင္ဆိုင္ေျဖရွင္းဖို႔ပါ။ ဒါမွလည္း ဘဝက အဓိပၸာယ္ျပည့္စံုသလို ဘဝကို ေက်နပ္အားရမႈျဖစ္ေစပါတယ္။ အခက္အခဲကို ေရွာင္လဲြတာ ေရွာင္ပုန္းတာဟာ နည္းတစ္ခုမဟုတ္ပါဘူး။ တည့္တည့္ရင္ဆိုင္တာဟာ အခက္အခဲကို ေျဖရွင္းတဲ့ အေကာင္းဆံုးနည္းျဖစ္တယ္။

လူ႔ဘဝလမ္းက အၿမဲတေစ သာယာေျဖာင့္ျဖဴးေနမွာ မဟုတ္ဘူး။ ေခ်ာေမြ႔တဲ့လမ္းရွိသလို ၾကမ္းတမ္းတဲ့ ခေရာင္းေတာလမ္းလည္းရွိတယ္။ ေအာင္ျမင္ျခင္းဆီသြားတဲ့ လမ္းေပၚက သင္ေတြ႔ႀကံဳရတဲ့ အခက္အခဲေတြက သင့္ကို ပိုေရွ႕ဆက္တိုးဖို႔ ေစ့ေဆာ္ေပးတယ္၊ လႈံ႔ေဆာ္ေပးတယ္။ တနည္းေျပာရရင္ အခက္အခဲ၊ ညႇင္းပန္းႏွိပ္စက္မႈေတြက သင့္ကိုပိုသန္မာေစတယ္၊ ႀကီးျပင္းေစတယ္။ အခက္အခဲႀကံဳခ်ိန္မွာ သင့္ရဲ႕သန္မာႀကံ့ခိုင္မႈနဲ႔ ေပ်ာ့ညံ့မႈက အႏိုင္အရႈံးကို ခဲြျခမ္းေပးပါတယ္။ ကံၾကမၼာဆိုးကို တြန္းလွန္ၿပီး ထူးျခားတဲ့ဘဝတစ္ခုကို ဖန္တီးႏိုင္ဖို႔ သင့္ယံုၾကည္မႈကလည္း အေရးပါတယ္။ သင့္ယံုၾကည္မႈက သင့္ဘဝကို ထူးျခားႏိုင္စြမ္းရွိပါတယ္။

အခက္အခဲနဲ႔ရင္ဆိုင္ရတဲ့အခါ လူအမ်ားလက္လြတ္ခ်ိန္ ေနာက္ဆံုးစကၠန္႔ထိ သင္ေတာင့္ခံႏိုင္ရင္ သင္ဟာ ေအာင္ႏိုင္သူျဖစ္တယ္။ ေအာင္ျမင္ျခင္းဟာ မ်ားေသာအားျဖင့္ ေနာက္ဆံုးမွေရာက္လာတတ္တဲ့ အရာျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘာပဲလုပ္လုပ္ တစ္ဝက္တစ္ပ်က္ကေန ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရပ္မသြားသင့္ဘူး။ ေရွာင္လဲြမသြားသင့္ဘူး။ ေရွ႕ဆက္လမ္းေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲ ခက္ခဲၾကမ္းတမ္းပါေစ ႀကံ့ႀကံ့ခံၿပီး ဆက္ေလွ်ာက္သြားသင့္တယ္။ ဒါမွ ေနာင္တစ္ခ်ိန္မွာ ငါမလုပ္လိုက္ရပါလားဆိုတဲ့ ေနာင္တေတြ မက်န္မွာျဖစ္တယ္။

ႏွစ္သက္ေပ်ာ္ဘြယ္တဲ့ဘဝဆိုတာ အခက္အခဲၾကားက တည္ေဆာက္ထားတာျဖစ္တယ္။ အခက္အခဲဆိုတာ လူတစ္ေယာက္အတြက္ ဓားေသြးေက်ာက္ျဖစ္တယ္။ အခက္အခဲေတြကို သင့္ရဲ႕သန္မာမႈ၊ သင့္ရဲ႕ယံုၾကည္မႈနဲ႔ ရင္ဆိုင္ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ရင္ ေရာင္ျခည္ျဖာတဲ့ဘဝကို သင္ေတြ႔ရပါလိမ့္မယ္။

(၃) ႏိုင္ခ်င္ရင္ ရႈံးမွာကို မေၾကာက္နဲ႔။ ရႈံးတာကိုမေၾကာက္မွ ေနာက္ဆံုးမွာ ေအာင္ႏိုင္တာကိုရမယ္။ ရႈံးတာကိုေၾကာက္ေနရင္ ေနာက္ဆံုးမွာ ရႈံးတာပဲရမယ္။

လူ႔ဘဝလမ္းမွာ အႏၱရာယ္အမ်ဳိးမ်ဳိး၊ စိန္ေခၚမႈအမ်ဳိးမ်ဳိးကို ကၽြန္ေတာ္တို႔လူတိုင္း ရင္ဆိုင္ရတတ္တယ္။ ေအာင္ႏိုင္တာရွိသလို ရႈံးနိမ့္တာလည္းရွိတယ္။ ဒါေပမဲ့ လူ႔ဘဝရဲ႕ေအာင္ႏိုင္မႈဆိုတာ တခဏတြင္းမွာရတဲ့ ေအာင္ႏိုင္မႈကိုေခၚတာ မဟုတ္ဘူး။ ေနာက္ဆံုးအထိ ႀကံ့ႀကံ့ခံႏိုင္သူမွ တကယ့္ေအာင္ႏိုင္သူျဖစ္တယ္။ လူ႔ဘဝရဲ႕ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္မေရာက္မခ်င္း ဘယ္သူႏိုင္တယ္၊ ဘယ္သူရႈံးတယ္ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္တို႔သတ္မွတ္လို႔ မရဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဘဝရဲ႕ဘယ္အခ်ဳိးအဆစ္မွာျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အားမေလ်ာ့သင့္ဘူး။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ႔ အၿမဲျပည့္ေနသင့္တယ္။

နာက်င္မႈေၾကာင့္ သင့္ရဲ႕ေရြးခ်ယ္မႈကို လက္မလြတ္ပါနဲ႔။ တကယ့္ေအာင္ႏိုင္သူဆိုတာ တျခားလူထက္ ေပးဆပ္မႈမ်ားၿပီး တျခားလူထက္ ဆင္းရဲဒုကၡ ပိုေတြ႔ႀကံဳရတာေလးပါပဲ။ နာက်င္ေပမယ့္ ေရြးခ်ယ္မႈကို လက္မလြတ္တဲ့လူသာ ေအာင္ျမင္မႈကို ရမွာျဖစ္တယ္။

ဇာမဏီငွက္ေတြဟာ ျပင္းထန္တဲ့နာက်င္ခက္ခဲမႈေတြကို ေတြ႔ႀကံဳခံစားရၿပီးမွ လွပတဲ့ ခႏၶာနဲ႔အေမႊးအေတာင္ကို ရခဲ့တာျဖစ္တယ္။ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ေအာင္ျမင္မႈက မေတာ္တဆရတာမ်ဳိး မဟုတ္ဘူး။ မေရမတြက္ႏိုင္တဲ့ က်ရႈံးမႈေတြ၊ နာက်င္မႈေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္ႀကံဳေတြ႔ၿပီးမွ ရလာတာျဖစ္တယ္။ လူေတြက သူ႔ရဲ႕ေအာင္ျမင္မႈကိုသာ ေတြ႔တယ္။ အဲဒီေအာင္ျမင္မႈဆီေရာက္ဖို႔ သူရင္းခဲ့တဲ့ ေသြးနဲ႔ေခၽြးေတြကိုေတာ့ သူကိုယ္တိုင္ပဲသိပါတယ္။

(၄) လူ႔ဘဝရည္မွန္းခ်က္က သတ္မွတ္ရ လြယ္ကူေပမယ့္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႔ရာ ခက္တယ္။ တကယ္လို႔ မလႈပ္ရွား၊ မေဆာင္ရြက္ရင္ အေကာင္အထည္ေပၚဖို႔ ဆိုတာလည္း ရွိမွာမဟုတ္ဘူး။

မိုင္ေထာင္ေပါင္းခရီးက စလွမ္းတဲ့ေျခလွမ္းတစ္လွမ္းရဲ႕ေအာက္မွာ ရွိတယ္။ ေျခတစ္လွမ္းစ,မလွမ္းရင္ မိုင္ေထာင္ေပါင္းခရီးကလည္း ရွိမွာမဟုတ္ဘူး။ ေခ်ာင္းေျမာင္းေတြ မေပါင္းစီးရင္ ပင္လယ္ဆိုတာလည္း ရွိမွာမဟုတ္ဘူး။ ႀကီးတာရခ်င္ရင္ ေသးတာကေန စလုပ္ရတယ္။ တကယ္လို႔ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ရင္ထဲမွာ ႀကီးက်ယ္ျမင့္ျမတ္တဲ့ စိတ္ကူးအိပ္မက္ေတြရွိၿပီး တစ္လွမ္းခ်င္း စ,မႀကိဳးစားခဲ့ရင္ အေကာင္အထည္ေပၚဖို႔ဆိုတာလည္း လံုးဝရွိမွာ မဟုတ္ဘူး။

ပံုျပင္တစ္ပုဒ္က ဒီလိုဆိုတယ္။ ဘုန္းႀကီးႏွစ္ပါးဟာ ေတာနက္တစ္ေနရာမွာ သီတင္းသံုးေနၾကတယ္။ တစ္ေန႔မွာ ဘုန္းႀကီးတစ္ပါးက ေတာင္ပင္လယ္ဘက္ဆီ သြားမယ္လို႔ဆိုတယ္။ ဒုတိယဘုန္းႀကီးက ဘာနဲ႔သြားမလဲလို႔ေမးေတာ့ ေရတစ္ပုလင္း၊ ထမင္းတစ္ထုပ္နဲ႔သြားမယ္လို႔ ပထမဘုန္းႀကီးက ေျဖတယ္။ ေတာင္ပင္လယ္ဆီ ေလွနဲ႔သြားဖို႔ စဥ္းစားခဲ့တာေတာင္ အခုထိ အေကာင္အထည္ မေပၚေသးဘူး။ ေရတစ္ဗူး၊ ထမင္းတစ္ထုပ္နဲ႔ဆို ပိုဆိုးတယ္လို႔ ဒုတိယဘုန္းႀကီးက ဆိုပါတယ္။

(၂)ႏွစ္အၾကာမွာ ေနရပ္ကို ပထမဘုန္းႀကီးျပန္ေရာက္လာၿပီး ဒုတိယဘုန္းႀကီးကို ေတာင္ပင္လယ္ဘက္က အေၾကာင္းေတြ ေျပာျပခဲ့တယ္။ လူ႔ဘဝရည္မွန္းခ်က္က သတ္မွတ္ရ လြယ္ကူေပမယ့္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႔ရာ ခက္ပါတယ္။ တကယ္လို႔ မလႈပ္ရွား၊ မေဆာင္ရြက္ရင္ အေကာင္အထည္ေပၚဖို႔ ဆိုတာလည္း ရွိမွာမဟုတ္ဘူး။ ပထမေျခလွမ္းကို စလွမ္းရဲတာနဲ႔ ေအာင္ျမင္ဖို႔အခြင့္အေရးက ပိုနီးစပ္သြားခဲ့ပါတယ္။

(၅) လူ႔ဘဝမွာ ဒီလို ထူးဆန္းမႈေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္။ တိမ္ေပၚတက္ဖို႔ထက္ ခက္တယ္လို႔ ထင္ျမင္ရတဲ့ အခက္အခဲေတြက တစ္ခါတေလမွာ လြယ္လြယ္ကူကူနဲ႔ ၿပီးေျမာက္ေအာင္ျမင္သြားႏိုင္တယ္။ ဒါဟာ လြန္ကဲတဲ့ ယံုၾကည္မႈေၾကာင့္ျဖစ္တယ္။

ဟိုးေရွးေရွးတုန္းက ဆင္းရဲသား ဆိတ္ေက်ာင္းသားတစ္ဦးဟာ လူမမယ္ကေလးငယ္ႏွစ္ေယာက္နဲ႔အတူ ဆိတ္ေက်ာင္းရင္း အသက္ေမြးဝမ္းျပဳတယ္။ တစ္ေန႔မွာ ဆိတ္ေက်ာင္းရင္း ေတာင္ကုန္းတစ္ကုန္းေပၚ သူတို႔ေရာက္လာခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒီမွာ ဘဲတစ္အုပ္က အသံတစာစာနဲ႔ သူတို႔အေပၚကေန ျဖတ္ပ်ံသြားတယ္။ သားငယ္က ဆိတ္ေက်ာင္းသားဖခင္ကို "ေဖေဖ.. ေဖေဖ.. ဒီဘဲအုပ္ေတြ ဘယ္ကိုပ်ံသန္းၾကသလဲ"လို႔ ေမးတယ္။ "ေဆာင္းခိုဖို႔ ေႏြးတဲ့အရပ္ဆီ ပ်ံသန္းသြားၾကတာပါ" လို႔ ဖခင္က ေျဖပါတယ္။ အဲဒီမွာ သားႀကီးက အားက်တဲ့မ်က္လံုးနဲ႔ "ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း ဘဲေတြလို ပ်ံသန္းႏိုင္ရင္ အရမ္းေကာင္းမွာပဲ။ တကယ္လို႔ ပ်ံသန္းႏိုင္ရင္ ဘဲေတြထက္ ပိုျမင့္ေအာင္ ကၽြန္ေတာ္ပ်ံသန္းၿပီး ေကာင္းကင္ထက္မွာ ေမေမရွိတဲ့ေနရာကို အေရာက္သြားမယ္" လို႔ ဆိုတယ္။ သားငယ္ကလည္း "ပ်ံသန္းတတ္တဲ့ ဘဲတစ္ေကာင္ျဖစ္ရတာ သိပ္ေကာင္းတာပဲ၊ ဒီလိုဆိုရင္ ဆိတ္ေက်ာင္းစရာမလိုေတာ့ဘူး။ ကိုယ္သြားခ်င္တဲ့ေနရကို ပံ်သန္းသြားလို႔ရတယ္" လို႔ဆိုတယ္။

ဆိတ္ေက်ာင္းသားဖခင္က ခဏေလာက္ တိတ္ဆိတ္သြားၿပီး သားႏွစ္ေယာက္ကို "သားတို႔တကယ္ျဖစ္ခ်င္ရင္ တကယ္ပ်ံႏိုင္လိမ့္မယ္" လို႔ဆိုတယ္။

ဖခင္စကားအတိုင္း သားႏွစ္ေယာက္လံုး စမ္းပ်ံၾကည့္ၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ ထပ်ံလို႔မရႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္စလံုး ဖခင္ကို သံသယမ်က္လံုးနဲ႔ ၾကည့္ခဲ့ၾကတယ္။ ဖခင္က သူပ်ံျပမယ္ဆိုၿပီး ထပ်ံခဲ့ေပမယ့္ မေအာင္ျမင္ခဲ့ဘူး။ "ေဖေဖက အသက္ႀကီးလို႔ မပ်ံႏိုင္ေတာ့တာပါ။ သားတို႔က ငယ္ေသးတယ္။ မျပတ္ႀကိဳးစားၿပီး ပ်ံၾကည့္ပါ။ တစ္ေန႔မွာ ပ်ံသန္းႏိုင္ၿပီး သြားခ်င္တဲ့ေနရာကို သြားႏိုင္လိမ့္မယ္" လို႔ ေျပာခဲ့တယ္။ ဖခင္ရဲ႕စကားကို သူတို႔စဲြစဲြၿမဲၿမဲမွတ္သားၿပီး မျပတ္ႀကိဳးစားခဲ့ၾကတယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာ ေအာင္ျမင္ၿပီး သြားလိုရာကို သူတို႔ေရာက္ခဲ့ၾကတယ္။

လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ရင္ထဲမွာ ယံုၾကည္မႈဆိုတာရွိၿပီး ႀကံ့ႀကံ့ခံ မျပတ္ႀကိဳးစားခဲ့ရင္ ေအာင္ျမင္မႈကို မလဲြမေသြရမွာ အမွန္ျဖစ္တယ္။

(၆) လူ႔ဘဝရဲ႕ အႀကီးဆံုးအခက္အခဲနဲ႔ ရင္ဆိုင္ခဲ့ရရင္ အဲဒီအခက္အခဲကို ေျဖရွင္းႏိုင္တဲ့ေရွ႕ေျပးက --- အသက္ရွင္ေနဖို႔ပဲျဖစ္တယ္။ အသက္ရွင္ေနမွ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ဆိုတာရိွမယ္။ ဘယ္ေလာက္ပဲ နာက်င္ေနပါေစ၊ ဘယ္ေလာက္ပဲ စိတ္ပ်က္ဝမ္းနည္းေနပါေစ အသက္ရွင္ေနမွ အရာရာအားလံုးကို ရင္ဆိုင္ေက်ာ္ျဖတ္ႏိုင္မွာ ျဖစ္တယ္။ ေအာင္ႏိုင္မွာျဖစ္တယ္။

ဘဝဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ဘုရားသခင္ေပးတဲ့ အထူးလက္ေဆာင္ျဖစ္တယ္။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မဲ့တဲ့ ႏြံ႔အိုင္ထဲနစ္ေနရင္ေတာင္ ဘဝရဲ႕အလင္းတန္းကို (အလင္းစက္ေလး တစ္စက္ပဲျဖစ္ေနရင္ေတာင္) ဖမ္းဆုပ္ၿပီး လဲက်မသြားဖို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အားေပးေတာင့္ခံထားသင့္တယ္။ အသက္ရွင္ဖို႔ႀကိဳးစားရမယ္။ အသက္ရွင္ေနမွ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ဆိုတာရွိမယ္။ ေလာကမွာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မဲ့တဲ့အရာ ဆိုတာမရွိဘူး။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မဲ့တဲ့ လူပဲရွိတယ္။ အသက္ရွင္ေနမွ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ဆိုတာရွိတယ္။ အသက္ရွင္ေနမွ စိတ္ကူးအိပ္မက္ဆိုတာ ရွိတယ္။

(၇) တကယ့္ေအာင္ျမင္တဲ့ဘဝဆိုတာ ေအာင္ျမင္မႈအႀကီးအေသးေပၚ မမူတည္ဘူး။ ကိုယ့္ရည္မွန္းခ်က္ကို ကိုယ္တကယ္ႀကိဳးပမ္းၿပီး အားစိုက္ထုတ္ခဲ့တဲ့အေပၚ မူတည္တယ္။ ကိုယ္ပိုင္လမ္းေလးအျဖစ္ ေလွ်ာက္လွမ္းႏိုင္ဖို႔ပဲ လိုပါတယ္။

ေအာင္ျမင္သူေတြရဲ႕ အင္အားပါတဲ့တက္ၾကြမႈက သာမန္လူတခ်ဳိ႕ရဲ႕ရင္ကို ေနမသိထိုင္မသာတဲ့ ခံစားမႈမ်ဳိးျဖစ္ေစတယ္။ ေအာင္ျမင္သူေတြရႈံးနိမ့္ၿပီး သူတို႔လို သာမန္တဲ့ဘဝကိုေရာက္ဖို႔ သူတို႔ေမွ်ာ္လင့္ၾကတယ္။ ဘဝဆိုတာ ျပဇာတ္တစ္ပုဒ္နဲ႔တူတယ္။ ဒီကေန႔မွာ သင္ဟာ လူသားအားလံုးရဲ႕ဇာတ္လိုက္ျဖစ္ေပမယ့္ မနက္ျဖန္မွာ သင္ဟာ ကာလိုက္ကာဆဲြတဲ့ လူတစ္ေယာက္လည္း ျဖစ္သြားႏိုင္တယ္။ ေျဖာင့္ျဖဴးေခ်ာေမြ႔တဲ့လမ္းဆိုတာ ရွိသလို သတိမမူ ဂူမျမင္တဲ့အခါလည္းရွိတယ္။ ထက္ျမက္တဲ့လူက လူ႔ဘဝရဲ႕ အတက္အက်ကို ျဖစ္ရိုးျဖစ္စဥ္လို႔ပဲ မွတ္ယူထားတယ္။ ဒါဟာ အသိဉာဏ္တစ္မ်ဳိးျဖစ္တယ္။ စင္ေပၚေရာက္ေရာက္ စင္ေအာက္ေနေန ႀကံ့ခိုင္သင့္တယ္။ ေပါ့ပါးေနသင့္တယ္။

ထက္ျမက္တဲ့လူေတြက ကိုယ့္ဘဝကို အဆင့္အတန္းတစ္ခု သတ္မွတ္ထားတယ္။ လူတကာသတ္မွတ္လို႔ လိုက္သတ္မွတ္တာမ်ဳိး မဟုတ္ဘဲ ကိုယ့္စိတ္ထဲ တကယ့္ရွိေနတဲ့ အဆင့္အတန္း၊ စံႏႈန္းကို သတ္မွတ္တာျဖစ္တယ္။ ကိုယ့္အတြက္ အဓိပၸာယ္ရွိတယ္လို႔ ထင္တဲ့အရာကို ဇဲြနဲ႔လုပ္ေဆာင္တာမ်ဳိးျဖစ္တယ္။ တျခားလူကိုလည္း မထိခိုက္၊ ေလာကႀကီးကိုလည္း မထိခိုက္ဘဲ ကိုယ္လုပ္ခ်င္တာ၊ ကိုယ္ေျပာခ်င္တာကို ေျပာဆိုလုပ္ကိုင္တာမ်ဳိးျဖစ္တယ္။ ဒါဟာ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေအာင္ျမင္တဲ့အႏွစ္သာရျဖစ္တယ္။

(၈)ေခါင္းငံု႔တာဟာလည္း အင္အားတစ္မ်ဳိးပါ။ ေခါင္းငံု႔တယ္ဆိုတာ သိမ္ငယ္တာမဟုတ္ဘူး၊ ေပ်ာ့ညံ့တာမဟုတ္ဘူး။ တစ္ခါတေလမွာ ေခါင္းေလးနည္းနည္းငံု႔တာက ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ လူ႔ဘဝကို ပိုမိုေတာင္ေျပာင္ေစႏိုင္ပါတယ္။

လူ... စိတ္ေကာင္းရွိရတယ္၊ ရိုးသားရတယ္၊ ႀကံ့ခိုင္ရတယ္။
လူ... ေအာင္ျမင္ခ်ိန္ စိတ္ႀကီးမဝင္သင့္ဘူး။ ရႈံးနိမ့္ခ်ိန္ ရည္မွန္းခ်က္ကို လက္မလြတ္သင့္ဘူး။
လူ... ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေလးစားမႈမရွိရင္ အရွက္တရားဆိုတာလည္း ရွိမွာမဟုတ္ဘူး။ အရွက္တရားမရွိရင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေလးစားမႈဆိုတာလည္း ရွိမွာမဟုတ္ဘူး။
လူ... စကားတစ္ခြန္း၊ လုပ္ရပ္တစ္ခုပဲျဖစ္ျဖစ္ ေျပာဆိုျပဳလုပ္ၿပီဆိုရင္ သူတစ္ပါးကို အက်ဳိးသက္ေရာက္ေစလား၊ မသက္ေရာက္ေစဘူးလား၊ ထိခိုက္လား၊ မထိခိုက္လားဆိုတာ အရင္စဥ္းစားပါ။ ဒါဟာ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕အေျခခံ ၾကန္အင္လကၡဏာျဖစ္တယ္။

ဂရိပညာရွင္ ဆိုကေရးတီးကို လူတစ္ဦးက ဒီလိုေမးခဲ့တယ္။

"ေလာကႀကီးမွာ မင္းက ပညာအရွိဆံုုးဟုတ္လား! ဒါဆိုရင္မင္းကို ေမးမယ္။ ေကာင္းကင္နဲ႔ေျမႀကီးရဲ႕ အျမင့္ကဘယ္ေလာက္လဲ?"

"၃ေပ" ဆိုကေရးတီးက မဆိုင္းမတြေျဖတယ္။

"၃ေပ! ငါတို႔လူေတြေတာင္ ၅ေပအျမင့္ရွိၾကတယ္။ ေကာင္းကင္နဲ႔ေျမႀကီးက ၃ေပပဲရွိတယ္ဆိုရင္ ငါတို႔က ေကာင္းကင္ကို ေဖာက္ထြက္သြားၾကမွာေပါ့!"

"ဟုတ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ၃ေပထက္ျမင့္တဲ့လူေတြက ေကာင္းကင္နဲ႔ေျမႀကီးအျမင့္ထက္ ျမင့္ခဲ့လို႔ ေခါင္းငုံ႔ဖို႔ နားလည္တတ္ရမယ္" လိုိ႔ ဆိုကေရးတီးက ေျပာခဲ့တယ္။

သူတို႔ေျပာတဲ့ "ေခါင္းငံု႔တတ္ရမယ္နဲ႔ ေခါင္းငံု႔ဖို႔နားလည္ရမယ္"ဆိုတဲ့စကားေတြဟာ သင္မွာဘယ္ေလာက္ပဲ အရည္အခ်င္းရွိေနပါေစ၊ ရာထူးအာဏာ ျပည့္စံုေနပါေစ က်ယ္ေျပာတဲ့ေလာကႀကီးထဲမွာ သင္ဟာ အမႈန္ေလးတစ္ခုသာျဖစ္တယ္။ ေသးငယ္တဲ့ အမႈန္ေလးပဲျဖစ္တယ္။

ရည္ရြယ္ခ်က္ပန္းတိုင္ကို ျမင့္ျမင့္ထားေလ လူ႔ဘဝဇာတ္ခံုမွာ အသံနိမ့္နိမ့္ သီဆိုရေလ၊ ဘဝအေျခအေနကို ခ်ဳိးႏွိမ္ရေလျဖစ္တယ္။ မိမိကိုယ္ကို ႏွိမ္ခ်ၿပီး သူတစ္ပါးကို အေလးေပးရမွာျဖစ္တယ္။ မိမိကုိယ္ကို အထင္ႀကီးသူေတြဟာ တစ္ပါးသူရဲ႕ေကာင္းကြက္ကို မျမင္တတ္သူေတြျဖစ္တယ္။ မာန္မာန ေဒါသႀကီးသူေတြဟာ ေလာကအလွအပကို မျမင္တတ္သူေတြျဖစ္တယ္။ ေခါင္းငံု႔ၿပီး မေမာက္မာ၊ မဝံ့ၾကြားတတ္သူေတြကမွ သြန္သင္ဆံုးမတာေတြကို ခံယူတတ္မယ္၊ သူတပါးရဲ႕ေအာင္ျမင္မႈကို မုဒိတာပြားမယ္၊ ဝမ္းသာပီတိျဖစ္မယ္။ သူတပါးကို ကိုယ္ခ်င္းစာ နားလည္တတ္ၿပီး အခက္အခဲ၊ ျပႆနာေတြကို ေခါင္းေအးေအး ရင္ဆိုင္တတ္မွာျဖစ္တယ္။

(၉) တခ်ဳိ႕အခ်ိန္မွာ မေပ်ာ္ရႊင္တာဟာ ေပ်ာ္ရႊင္ဖို႔ အေျခအေနမေပးေသးလို႔ မဟုတ္ဘူး။ ဘဝ မရိုးရွင္းလို႔ျဖစ္တယ္။

ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းဆိုတာ ဘာလဲ?

ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းဆိုတာ အိတ္ထဲမွာ ေငြေၾကးေတြျပည့္ေနတာကို ဆိုလိုတာမဟုတ္ဘူး။ ရာထူးအာဏာ ႀကီးျမင့္တာကို မေခၚဘူး။ သာမန္လူေတြမွာလည္း သာမန္တဲ့ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြရွိတယ္။ ဘဝမွာ ဘယ္လိုရွင္သန္ရမွာဆိုတာကို နားလည္ထားရင္ ဘဝရဲ႕လွပတဲ့အရာေတြကို လက္မလြတ္ခဲ့ရင္ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းက သင့္အနားမွာအၿမဲရွိေနပါလိမ့္မယ္။

ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းဆိုတာ ရိုးရွင္းတဲ့အရာျဖစ္တယ္။ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းက လူတိုင္းရဲ႕အနားမွာရွိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို လူတိုင္းမျမင္ၾကဘူး။ ရိုးရိုးရွင္းရွင္းၾကည့္မွ ကိုယ့္အနီးနားက ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို ျမင္ရမွာျဖစ္တယ္။ တိုက္တာႀကီးထဲေနရမွ၊ စားေကာင္းေသာက္ေကာင္းေတြ စားရမွ၊ ရာထူးအာဏာႀကီးမွ ေပ်ာ္ရႊင္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ အလုပ္အကိုင္ရွိတဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း၊ အိမ္သူမိသားစုနဲ႔ အတူေနရတဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း၊ ကိုယ္စိတ္လြတ္လပ္တဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း.... ေပ်ာ္ရႊင္ဖို႔က အဲဒီေလာက္ ရိုးရွင္းပါတယ္။

ရိုးရွင္းတဲ့ဘဝဆိုတာ အရာရာကို လက္လြတ္ခိုင္းတာ မဟုတ္ဘူး။ ရိုးရွင္းတဲ့ဘဝဆိုတာ သင့္ရင္ထဲက စစ္မွန္တဲ့အရာျဖစ္တယ္။ ရိုးရွင္းတဲ့ဘဝဆိုတာ ဆင္းရဲျခင္းထဲနစ္ဝင္တာကို ေျပာတာမဟုတ္ဘူး။ တန္ဖိုးႀကီးတဲ့ကားတစ္စင္း ေမာင္းေနရင္လည္း ရိုးရွင္းတဲ့ဘဝကို ရႏိုင္ပါတယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုရိုးသားဖို႔နဲ႔ ကိုယ့္ဘဝမွာ ဘယ္အရာက အေရးႀကီးဆံုးလည္းဆိုတဲ့ အေျခခံအခ်က္ကို နားလည္ထားဖို႔ပဲ လိုပါတယ္။

(၁ဝ) ေက်းဇူးသိတတ္တာဟာ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို ရတာပါပဲ။ ေက်းဇူးသိတတ္တာဟာ ကိုယ့္ပတ္ဝန္းက်င္က အရာေတြအားလံုး လွပေနတာကို ေတြ႔ျမင္တာပဲျဖစ္တယ္။

ရြက္ေၾကြေလး ေလထဲလႊင့္ေျမာၿပီး ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတးတစ္ပုဒ္ကို ဆိုညည္းတယ္။ ဒါဟာ ကမာၻေျမႀကီးကို သစ္ပင္က ေက်းဇူးတင္တာျဖစ္တယ္။ တိမ္ျဖဴေလးေတြ ေကာင္းကင္ယံထက္လႊင့္ဝဲၿပီး လွပတဲ့ ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္ကို ဆဲြတယ္။ ဒါဟာ ေကာင္းကင္ျပာကို တိမ္ျဖဴက ေက်းဇူးတင္တာျဖစ္တယ္။

ဘဝရဲ႕ ေနရာတိုင္းမွာ ေက်းဇူးတင္သင့္တာေတြရွိတယ္။

လူတစ္ေယာက္မွာ ေက်းဇူးသိတတ္တဲ့စိတ္တစ္ခု ပိုင္ဆိုင္ထားရင္ ဘယ္အရာဟာ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းလည္းဆိုတာကို သူခံစားမိလိမ့္မယ္။ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းရဲ႕အရသာကို ေနရာတိုင္းမွာ သူခံစားရလိမ့္မယ္။ ဒီလိုဆိုရင္ ဘဝရဲ႕အရာအားလံုးကို သူတန္ဖိုးထားလိမ့္မယ္။ လူ႔ဘဝဟာ လွပတယ္လို႔ သူခံစားမိလိမ့္မယ္။

တကယ္လို႔ လူလူခ်င္းၾကားမွာ ေက်းဇူးသိတတ္တာေတြရွိခဲ့ရင္ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရးက ပိုသင့္ျမတ္ၿပီး၊ ပိုခ်စ္ခင္ရင္းႏွီးၾကလိမ့္မယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ရင္ထဲမွာ ေက်းဇူးတရားေတြ ကိန္းေအာင္းေနရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ခႏၶာဟာလည္း က်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္လိမ့္မယ္။

ေလာကမွာ တျခားလူႏွိပ္စက္၊ အႏိုင္က်င့္တာထက္ ပိုဆိုးတဲ့အရာတစ္ခုရွိတယ္။ အဲဒါကေတာ့ တစ္ခါမွ အႏိုင္က်င့္၊ အႏွိပ္စက္ မခံရဖူးတာပဲျဖစ္တယ္။ အေၾကာင္းက လူတစ္ေယာက္ဟာ အႏွိပ္စက္၊ အႏိုင္က်င့္ခံရေလ သူ႔ရဲ႕တိမ္ငုပ္ေနတဲ့ အရည္အခ်င္းေတြက ပိုေပၚေလ၊ ပိုသတၱိရွိေလ၊ ပိုရင္ဆိုင္ရဲေလျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္......

သင့္အား ထိခိုက္နာက်င္ေစသူကို ေက်းဇူးတင္ပါ။
သူ႔ေၾကာင့္ သင့္စိတ္ဓာတ္ ပိုႀကံ့ခိုင္ခဲ့လို႔ပါပဲဲ။

သင့္အား ခလုတ္တိုက္လဲက်ေစသူကို ေက်းဇူးတင္ပါ။
သူ႔ေၾကာင့္ သင့္ေျခႏွစ္ဖက္ ပိုသန္မာခဲ့လို႔ပါပဲ။

သင့္အား လိမ္ညာခဲ့သူကို ေက်းဇူးတင္ပါ။
သူ႔ေၾကာင့္ သင္အသိဉာဏ္ ပိုတိုးခဲ့လို႔ပါပဲ။

သင့္အား အထင္အျမင္ေသးသူကို ေက်းဇူးတင္ပါ။
သူ႔ေၾကာင့္ သင့္ကိုယ္သင္ေလးစားရမွန္း သိခဲ့လို႔ပါပဲ။

သင့္အား စြန္႔လြတ္ခဲ့သူကို ေက်းဇူးတင္ပါ။
သူ႔ေၾကာင့္ သင့္ကိုယ္သင္ အားကိုးတတ္ခဲ့လို႔ပါပဲ။